کلافه سردر گم! قاف!

تو اصلاً به من فکر میکنی؟ اصلاً  "میم" رو توی طول شبانه روز یادت میاد؟ اصلاً نه من اون "میم"  نیستم دیگه.. "میم "خودت رو یاد میکنی؟  توی این سالها بار ها و بارها این سوال رو از خودم پرسیدم.. و توی دلم از تو...

نه من جایی توی زندگیت ندارم... همین منو میترسونه از آینده ی تنهاییم...

همه بهم میگن باید یه شانس دیگه به زندگیم بدم... الانم که برگشتم خونه ی پدری.. باز هم همه میگن باید یه شانس دیگه بدی.. حتی سپیده...! 

اون شانسی رو که من به تو ندادم... چطور میتونم به یه کس دیگه بدم؟ چشم عسلی... کاش بودی.. کاش تو پشتم بودی... 

کاش همه چیز زودتر تموم شه.. کاش دلم نسوزه برای پایان دادن به یه اشتباه.. 

باورم نمیشه این اتفاق ها داره برای من میافته... 

کاش با زندگیه یکی دیگه بازی نمیکردم... کاش نمیرفتم این مسیر رو... کاش از تو فرار نمیکردم...

چشم عسلی.. خیلی نا آرومم... خیلی سردرگمم... خیلی کلافه ام 

میترسم از هر چیزی که بخواد پیش بیاد...

از اینکخ بعد از بهم خوردن این زندگی.. باز هم تورو بدست نیارم...

از نگاه مردم.. از سرزنشاشون از مانع شدن رسیدن من به تو... از همه اینها میترسم....

کاش یجوری میشد نجات پیدا کنم از این منجلابِ سر در گمی...

چشم عسلی نمیتونم مستقیماً باهات حرف بزنم.. خودت خواستی...

ولی تو...

امشبم به خوابم بیا... خیلی حرف دارم باهات...

منتظرتم... 

میشمرم تا خوابم ببره و تو بیای...

یک

دو

سه

چهار

پنج

شش 

هفت.....

سلام.....

تو تنها، من هم تنها..

تو شاید  الان تنها توی خونه خودت و به قول خودت لمس افتاده باشی روی کاناپه.. شاید خواب باشی، شایدهم بیدار.. و  به کارت فکر میکنی.. شایدهم به رابطه ات با دوست دخترت...

من..

اینجا 

تنها.. توی همون اتاقی که دیدش

توی خونه پدری

قهر 

روی تختم دراز کشیدم

و به این میاندیشم که "من قبل از کور شدنم کامل، یک بار دیگر تورا خواهم دید؟" 

تنها دراز کشیده ام و به این فکر میکنم که ارزشش را دارد این رابطه بهم بخورد؟ ارزشش را دارد فرصت دیگری ندهم؟  تو تمام وجود فکر من رو در بر گرفتی.. تمام انگیزه ام برای رها شدن.. دیدن دوباره توست...! حتی اگر باز هم مال هم نشویم.. 

پس کمکم کن، و قوی تر در فکر من باش... تا جرأت رهایی داشته باشم.. 

تا دیگر نگران سرنوشت کسانی که به واسطه من با اونها بازی شد نباشم... 

کمکم کن چشم عسلی... 

حضورت را در ذهنم پررنگ تر کن...

مریم سپید

http://s4.picofile.com/d/b1fe2ea9-16c7-4c10-97e4-f8c74106237d/maryam_atta.mp3

مریم چرا با ناز و با افسون و لبخندی؟

به جانم شعله افکندی، مرا دیوانه کردی 
امشب که با ناله، غمت در دیده می بارد 
دلم در سینه مینالد، مرا دیوانه کردی
رفتی مرا تنها به دست غم رها کردی
 به جان من خطا کردی  مرا دیگر نخواهی
پیدا شدی با غم، تو در جام شراب من
ازاین حال خراب من بگو دیگر چه خواهی
اشکی که ریزد ز دیده ی من،آهی که خیزد ز سینه ی من، رنگ تمنا ندارد 
تو آن گل مریم سپیدی، بی تو دلم شوری و امیدی،  دیگر به دنیا ندارد
همچون نسیم از برم بگذر  یک لحظه در دیده ام بنگر 
 شاید نشانی ز عشق و وفا، بینم به چشم تو بار دگر

خیلی میسوزم وقتی این آهنگ رو گوش میکنم... خیلی..

چشم عسلی..

فکر کنم تو هم اینو شنیده باشی.. برای همینه که من قفل کردم روش... 

بازهم دلم برای حرف زدن هامون تنگ شد... 

چقدر کوتاه بود اون شب...