دخترک در باغمان
زیر درخت سیب سبز
اشک می ریخت و ترانه می خواند...
گویی می دانست
تو رفته ای....
.............
من
نگران
در انتظار ثانیه هایی
که هرگز نرسیدند...
اشک های دخترک را می شمردم
یک.....دو......
ناگهان
باد نجوا کنان
ندایی به گوشم رساند:
و تو رفته ای
شکستم....
اینبار واقعا رفته ای...
قاصدک را به دنبالت می فرستم
به دست باد....
.....................
و اکنون سال هاست
دخترک کوچک
معصومانه و منزوی
به زیر درخت سیب
با چشمانی پر از اشک
با ترانه های پر بغضش
با دست هایی پر ز قاصدک
انتظار وصالت را می کشد....
در گذرگاه این همه انتظار...
به دیار من سری بزن
دیاریست به کوچکی جسمی خاکی
و به اندازه ی وسعت روحی تنها...
که در آن سالهاست
گوشه ای با عروسک ها
با خاطرات دخترک
به انتظار نشسته ام........
پس کی به دیار دل کوچک پر آشوبم سفر می کنی؟!
..............................
نوشته شده در جمعه 1386/01/17ساعت 17:54
دستم را بگیر...
مگذار همچون رویای آرزو مانند محالی
در خیال پر پیچ وخم دخترک
گم شوم!
آیا باور می کنی
که من آنقدر
از دوری تو تنهایم که حتی
که حتی نازنین عروسکم
به آغوشم نمی آید!!!......
دستم را بگیر
مگذار بیش از این
انتظار تنهایم کند...
زود به خیالم باز گرد...
من با دستهایی رو به آسمان
در باغمان
منتظرت مانده ام............
نوشته شده در جمعه 1386/01/17ساعت 18:25