به چشمان سبزت قسم..
حرفی بزن تو ای درد آشنا
می شکنی چرا قلبِ مرا
منی که عمری پا به پای تو دویده ام وای
منی که جز عشقت ، گلی دگر نچیده ام وای
ندارم بُغضی از تقدیر
از این دورانِ دور و دیر
خدا می داند
سپردم هرچه هست هستی
به دستت ای میِ مستی
خدا می داند
پی نوشت:
عطش میزاید این باده..
بگــــــو با مـــــن...
دریغا
میتونی که بتابی رو تن این شب سرد
رد شیم از پائیز خسته و زرد
تا اوج بهار
......
سلام
وبلاگ خوبی دارین. صمیمی و مشحون از احساسی زیبا. تبریک