پست سی و هفتم - دلم هوای با تو بودن دارد...

قلبم می تپد برای کسی..کسی که از دیار من جداست...

حسی فرا از درک آدمی..حسی رها..

لمس نگاهش..حس دست هایش...خنکای نفس هایش که شب ها به صورت خیسم خورند و من در اندیشه ی  خوشبخت بودن از داشتنش به آغوشش پناه برم..و او مرا به خود بفشرد..و با من یکی شود... حس ناب هم آغوشی با او... با عشقش.. با روحش...

و من جدا شوم از این زمان..غرق شوم در روحش که دیگر جای برگشت نباشد...

حیف که هیچ گاه نبودی...حیف که ریسک داشتنت بر ترس از دست دادنت برای همیشه.. غلبه نمی کند...

می تپد قلبم برای تو که با فکر داشتنت روزی. این زندگی را می گذرانم...

کاش احساس تو هم قدری نسبت به من باشد...

می تلبد روح و جسمم تورا..دست هایت را... که سر بخورد و مرا در بر بگیرد و به اوج سوقم دهد...جدا شویم از این عالم...و مانند کودکی در بر بگیرمت و تو اشک هایت را تنها در نهان در آغوش من بریزی..

و من چشمانم را ببندم و فقط به داشتنت بیاندیشم...

حس ناب با تو بودن...